Duivensport als mayonaise voor ons sociaal leven

We kunnen niet ontkennen dat de snelheid waarmee onze samenleving verandert heel groot is. De digitalisering, de dagelijkse prikkels, de organisatie van onze maatschappij, de media…alles kent een evolutie aan een hoge snelheid. Veranderingen van onze samenleving zijn van alle tijden, dat bewijst genoeg de geschiedenis. De wijze waarop is duidelijk verschillend en anders opgebouwd en gestructureerd.

De samenleving reflecteert zich ook in de duivensport
De bereikbaarheid van elkeen onder ons is veel groter geworden, er zijn geen geheimen meer, het aspect privacy wordt alsmaar belangrijker, en ondanks al deze veelvuldige en frequente contacten vervreemde we meer en meer van elkaar. De wijze waarop we met elkaar omgaan ondergaat een grondige verandering en op menselijk, contactueel vlak niet altijd ten goede en minder intens. Een schoolvoorbeeld van dit alles zijn de hobby’s of het invullen van de vrije tijd. De mogelijkheden zijn enorm, online en offline. Door al deze nieuwe mogelijkheden komen oude tradities onder druk en verdwijnen. Het aanbod is ook enorm en is grondig gewijzigd tegenover enkele decennia terug. Een duidelijk voorbeeld hiervan is de duivensport die ook een evolutie aan een razend tempo ondergaat. De intrede van de digitalisering, het uitbreiden van de informatie over de ganse wereldbol, de manier van spelen, het niveau van de duiven, de aantallen duiven in contrast tot het aantal deelnemers, de éénhokswedstrijden, de invloed van het commerciële aspect, professionele hokken...teveel om te volgen.
Het traditionele concept waarbij de duivensport als binding in de samenleving (in een straat, in een dorp, in een regio…) werd beleefd verdwijnt als sneeuw voor de zon.En toch zijn er gelukkig nog idealisten die deze vorm van nostalgie omzetten in de praktijk en inspanningen leveren om de duivensport als hobby te laten fungeren als bindmiddel in ons sociaal netwerk.

De Ploeg Vermeersch
Een voorbeeld hiervan vinden we nog terug in de regio Oudenaarde (Vlaamse Ardennen). In een ver verleden werd hier met veel succes de Zesdaagse Voor Jonge Duiven georganiseerd. Dit was een jaarlijks kampioenschap op 6 vluchten voor jonge duiven (gaande van provinciale vluchten over nationale vluchten). Er werden individuele klassementen opgemaakt, er waren tandemklassementen, er waren ploegklassementen (een ploeg werd door een sponsor gesteund zoals in de wielersport) en dit werd jaarlijks afgesloten met een groot kampioenenfeest overgoten met de nodige prijzen, eretekens en aanwezigheid en met steeds meer dan 150 aanwezigen. Het concept van de zesdaagse wielerwedstrijden op de piste werd als basisfilosofie gehanteerd. Ook deze organisatie kende enkele jaren terug zijn einde door gebrek aan actieve bestuursleden en het veranderen van de duivensport in het algemeen. En toen waren er enkele “koppigaards” die de kracht hadden om één ploeg in leven te houden namelijk de “Ploeg Vermeersch”.  De naam Vermeersch is nog steeds de naam van de firma van de ploegleider van weleer Sanitair Vermeersch uit Eine-Oudenaarde, bij monde en steun van Gerard Vermeersch, zelf een man met een groot duivenhart. Met 3 bestuursleden (Gerard Vermeersch, Guy Moerman, Eric Vansteenkiste) en enkele trouwe helpers organiseren ze jaarlijks een competitie met de jonge duiven.Traditioneel wordt op de nationale feestdag (21 juli) het startschot gegeven met een tijdrit uit Doornik. Voor de deelnemers (die elk 2 jonge duiven mogen inkorven) is dit een afstand tussen de 30 en 35 km vogelvlucht. De inkorving gaat door  ’s morgens vroeg in café De Garage in Heurne van 9 u tot 9.30 u. Bij de inkorving is het reeds gezelligheid troef. De duiven worden in Doornik per minuut in een willekeurige volgorde gelost. Vanaf 12.30 u wordt er terug verzameld voor het inwachten van de aankomsttijden en wordt een klassement opgemaakt. Dit alles wordt bijgepraat tijdens een lekkere barbecue waarbij om en bij de 40 aanwezigen genieten van deze gezellige namiddag. In de daaropvolgende weken worden de andere wedstrijden van het programma afgewerkt (provinciale en nationale vluchten voor jonge duiven) waarbij telkens de 1e en 2e afgegeven duif in de klassementen worden opgenomen.Er is een individueel klassement en er zijn ploegenklassementen.  Traditioneel wordt dit alles afgesloten in de maand december met een bijeenkomst (overgoten met een lekkere frieten met stoverij-aanpak) waarbij laureaten worden gehuldigd en in de bloemen en prijzen gezet.

Terug een meer dan gesmaakte en gezellige avond.

“Het is niet moeilijk”….

Een groot Vlaams filosoof, Kamiel Spiessens genaamd, predikte ooit “het is niet moeilijk, het is gemakkelijk”. Wat opvalt is dat, hoe eenvoudig dit ook mag blijven, heel veel spelers heel erg gemotiveerd zijn om te scoren in deze wedstrijden en in deze competitie. Bij elke ontmoeting wordt gepeild en gerefereerd naar de ambities voor de volgende vlucht. Met een duivenruil onder vorm van lottrekking wordt tevens getracht elkaar in kwaliteit van duiven te versterken. Is dit een groot initiatief ? Neen.  Is dit groot nieuws ? Neen. Zal dit de duivensport redden van de woelige baren waarop momenteel wordt gevaren ? Waarschijnlijk niet. Maar waar we wel zeker kunnen van zijn is dat dergelijke initiatieven toch een stimulans zijn voor de duivensport. Dergelijke acties zijn de mayonaise in de duivensport, de olie die ook de machine laat draaien. Elke speler op zijn niveau met zijn kleine of grote ambitie kan zich terugvinden in de goede sfeer en gezelligheid van dergelijke activiteiten.  Ja, we beseffen allen dat er té weinig van zulke zaken zijn, maar waar ze plaatsvinden kunnen ze alleen maar toegejuicht worden. Dit maakt van de duivensport een sport met een hart voor het sociale leven !

Aan de ploeg Vermeersch en alle andere idealisten, nog veel mooie jaren toegewenst namen het Herbots- team !

Geert Dhaenens