John Hardebol uit Castricum (Noord-Holland) Winnaar 1ste Nationaal en 1ste Internationaal Tarbes (St. Vincent) ZLU.

Castricum Door alle situaties, verordeningen en regels rondom Corona, werd het de afgelopen twee jaren een moeilijke start van het vliegseizoen. Uitgestelde vluchten en een gecomprimeerd en een aangepaste wedvluchtkalender. Mede hierdoor heeft St. Vincent twee jaar niet op de vluchtkalender van de ZLU gestaan. Dit jaar maakt deze marathon vlucht St. Vincent de ZLU Agenda weer compleet. De laatste editie van deze internationale vlucht werd vervlogen in 2019 en de winnaar ervan zit nog vaag in het geheugen. Na even zoeken kwamen we terecht bij Ad Fortuin uit het Zuid-Hollandse Strijen. Ad won toen met zijn duivin “Willeke” ook de 1ste Internationaal. In dat jaar werden 2.696 Nederlandse duiven ingemand en in het Internationale concours waren er toen 10.597 duiven ingetekend. De Belgische Verstandhouding (Entente Belge) zag het aantal internationaal ingetekende duiven iets teruglopen naar 10.198 duiven. Dit seizoen korfden de Nederlandse liefhebbers 2.308 duiven in en dat waren er toch 388 minder dan voor twee jaar terug. 

Op donderdag verscheen volgende mededeling op de ZLU-site: 

Momenteel wordt het Franse Departement La Gironde - de streek rond Bordeaux - geteisterd door hevige bosbranden. Ondanks de enorme inspanningen van de plaatselijke brandweerkorpsen is de brand nog steeds niet onder controle, wel integendeel. In dergelijke omstandigheden vinden wij het onverantwoord om op (vrijdag) duiven te lossen in St. Vincent. Na overleg met en akkoord van de Voorzitter van het Nationaal Sportcomité K.B.D.B. en van onze buitenlandse Partners, heeft de Belgische Verstandhouding beslist uit te wijken naar het iets oostelijker gelegen Tarbes.

Vrijdag ochtend was het op de losplaats Laloubère in Tarbes zeer mooi weer en om 7.20 uur klonk het signaal om te lossen. Op de vluchtlijn stond een kalme noordoostelijke wind welke gaandeweg de vluchtlijn zou ruimen naar noordwest. 

De eerste melding uit Frankrijk verscheen even na 19 uur op de site van Pipa. Richard Roge uit Heutregiville, noordelijk van Reims, klokte om 19.18 uur een duif op een afstand van 752 km. Dit gaf een snelheid van 1046 m/min. Tot aan de start van de neutralisatietijd (22.51 uur) waren er 133 duiven gemeld in Frankrijk. 

In België waren er 2 duiven doorgekomen en hier was de combinatie Georges Cousaert & Romain Willems uit het Oost-Vlaamse Maarke-Kerkem, waar een duif om 21.46 uur haar thuishaven bereikte. Op een afstand van 888 km kwam zij aan een snelheid van 1025 m/min. 

Ook in Duitsland kwam er dezelfde dag nog een duif thuis en het was Schlaggemeinschaft Rutz und Söhne uit Altheim (Baden-Württemberg) die om 22.29 uur een duif klokten op een afstand van 899 km. Goed voor een snelheid van 989 m/min

In Nederland moesten de liefhebbers wachten tot zaterdagmorgen toen de eerste melding uit Zeeland kwam. Hier klokte de alom bekende Martin de Poorter uit Sluis om 5.02 uur een duif. Op een afstand van 933 km zou dit een snelheid geven van 1002 m/min. 

Haast anderhalf uur later was het John Hardebol uit het Noord-Hollandse Castricum die om 6.26 uur zijn eerste inzet thuiskreeg. Zijn afstand 1091 km en dit zou een winnende snelheid opleveren van 1091 m/min. Voor John Hardebol betekende dit zowel nationaal als internationaal de overwinning. 

Zowel eerste nationaal als internationaal. Feest in Castricum. 

John Hardebol had voor Tarbes (St. Vincent) ZLU 7 koppeltjes nestduiven op eitjes van ca. 10 dagen ingemand in NIC Wormerver. Op vrijdagavond had hij op de site van PIPA al kunnen volgen hoe laat de eerste aankomsten in Frankrijk en België verliepen. Voor hem onwaarschijnlijk dat er nog een duif in Nederland zou doorkomen. Doch hij had er geen gerust hart en bleef tot middernacht op. John vertelde dat hij ca. een maand geleden bij dr. Van der Sluis in Kockengen op bezoek was geweest en de meegenomen duiven om 21.15 uur ter plaatse had gelost om ze nog voor donker thuis te krijgen. Zodoende konden ze leren lang door te vliegen (ca. 50 km). Zijn duivinnetje “Lieke”, die nu de nationale en internationale overwinning behaalde kwam toen om 22.45 uur thuis. Tien dagen later bracht werden de duiven weer weggebracht en nu naar Raamdonksveer (ca. 90 km) en ze werden nu om 20.50 gelost. Toen kwam “Lieke” ook om 22.45 uur thuis. Het was niet zonder risico, zegt John, want er lopen nogal wat hoogspanningskabels op deze routes. Ook als jaarling was “Lieke” op ZLU Agen thuis om 23.22 uur thuis en vloog toen de 459ste Nat. tegen 6804 d. John had aan zijn echtgenote Miranda laten weten dat hij heel vroeg wilde opstaan om op zijn duivinnetje te wachten. Hij had er veel vertrouwen in dat ze ofwel lang door zou vliegen dan wel vroeg uit de veren zou zijn. John maakte het al mee dat hij in één jaar tijd op de drie laatste vluchten van de ZLU, n.l. Marseille, Narbonne en Perpignan hij ’s avonds telkens een duif thuiskreeg en wel om resp. 22.55, 22,25 en 22.15 uur. Een zeldzaamheid!

Zaterdag morgen was hij om 4.15 uur al uit bed. Snel nog even op de sites gekeken waar eventueel de eerste duiven waren gearriveerd. Na zijn inwendige mens versterkt te hebben ging hij naar buiten. Gezien de droogte van de laatste tijd besloot hij zijn tuin nog even te gaan besproeien en zo de klep in de gaten kon houden. Terwijl hij zo enige tijd bezig was, zag hij plots een duif als een kogel aankomen tussen de huizen door en meteen op de klep dook. Hij had meteen in de gaten dat het zijn duivinnetje was waar hij zo op had gehoopt. “Daar is ze….” ging het door zijn hoofd. De tijd wees aan 6.26.35 uur. Na het melden aan het NIC Wormerveer verscheen ze al snel daarna als eerste op de meldlijsten. Nu was het nog wachten op mogelijke aankomsten op de verste afstanden. Zijn duivenvriend Henri Elzinga uit Wormerveer was inmiddels ook gearriveerd en speelde voor telefonist. Al snel werd duidelijk dat zowel nationaal als internationaal de overwinning was behaald. John moest alles nog even laten bezinken. Zijn grootste wens was in vervulling gegaan en dit met zijn vertrouwde duivinnetje “Lieke”. Een hele belevenis om nooit meer te vergeten. 

Duivin “Lieke” 1ste Nationaal en 1ste Internationaal Tarbes (St. Vincent). 

De lichtkras duivin met ringnummer Nl20-1412332 werd na haar nationale en internationale zege “Lieke”, genoemd naar de oudste dochter van John. Het is een kleine en een echt ballonnetje als ze in topconditie is. Ze was als eerst-getekende de mand ingegaan op eitjes van ca. 10 dagen. John had er alle vertrouwen in dat ze haar baas niet zou teleurstellen. Als jaarling won ze op Agen jaarlingen prijs 459 (6.804 d) en op Bergerac van de afdeling vloog ze de 104de tegen 6.235 duiven en was 12de in de Fondclub (1636 d). Toen kwam ze om 23.22 uur thuis. Ze kon ’s avonds dus lang doorgaan. Haar nestbak had ze in het kleine hokje in de tuin. Doch toen haar doffer werd gepakt door de klamper, zocht ze naar een nieuwe partner op het grote hok in de schuur en bleef er ook in- en uitvliegen. Ze werd van hieruit verder gespeeld. Wellicht een extra motivatie

Haar vader is de “997” van ’19 doch helaas niet meer aanwezig. Hierin zien we de lijn van de winnaar van de 17de Nat. Barcelona.

Haar moeder is het “986” van ’19 en zij wed slachtoffer van de roofvogel. Zij gaat terug naar de 4de Nat. Marseille ’17.

Zie ook de stamkaart.

John pakte om 11.56 uur zijn tweede duif en staat als 119de op de meldlijst. 

Hokken in de schuur

John, 54 jaar, en werkzaam als teamleider Groenvoorziening bij “IJmond Werkt” kwam door zijn vader Klaas, toen ook wonende in Castricum, in contact met de duivensport. Vader was een echte duiven hobbyist en genoot meer van de gezelligheid in de club dan van een prijs met de duiven. Toen hij ziek werd en niet meer tussen de duiven kon verblijven nam John de taken op het hok over en toen vader in 1988 overleed bleef hij duivenliefhebber. In de tijd met vader speelde ze mee op de programmavluchten doch deden ook heel graag mee op een fondvlucht, zoals Bergerac van de afdeling. En langzaam groeide de voorliefde voor de marathon vluchten en in het speciaal de ZLU vluchten. Toen hij in militaire dienst was, kwam hij tijdens een oefening in contact met Franck Jacobs uit het Limburgse Beek. Beiden tuurden duiven na die huiswaarts keerden. Al snel hadden beiden een onderwerp om over te babbelen. Van Franck kreeg hij toen zijn eerste echte fondduif. Het was er een van het soort van de toenmalige fondliefhebber Jacques Visscher uit Beek. 

In 2011 verhuisde hij met zijn gezin, echtgenote Miranda en beide dochters Tessa en Lieke, naar zijn huidige adres en besloot zich meer te gaan toeleggen op de ZLU vluchten. In de ruime tuin stond een schuur welke bij de vorige eigenaar dienstdeed als hobbyruimte. Hierin mocht hij van de gemeente een hok bouwen voor de duiven. Het bestaat uit 5 afdelingen. Eén afdeling voor de 6 à 7 kweekkoppels, één afdeling voor de ca. 50 jonge duiven en drie afdelingen voor 24 vliegkoppels. In het begin wilde het niet echt lukken op dit hok en werd er veel aan getimmerd. Een advies van Dick Duindam Klimaatadvies uit Almelo bracht verbetering. Voor het hok is een ren aangebracht waar alleen de voorzijde open is. Het hok is noordelijk gericht. Eén afdeling is aan de zuidkant. In het dak zijn lichtplaten aangebracht om de zon binnen te kunnen laten. Op het hok is een dikke laag stro aangebracht en worden alleen de nestbakken gereinigd en John neemt alleen de wat opgehoopte mest weg en vult regelmatig stro bij. In de tuin staat nog een stenen hokje, een voormalig kippenhokje van 2 x 2 meter, welk een onderkomen biedt aan 7 koppels vliegduiven.

Versneld invliegen

Castricum ook wel Bakkum aan Zee genoemd staat bekend om haar mooie duinreservaat en strand. Veel gasten genieten er van een dagje uit en genieten van de mooie natuur. Het huis van John en zijn gezin staat op enkele kilometers verwijderd van de duinen en strand. En dit mooie natuurgebied is ook tevens ook een mooi leefgebied van diverse roofvogels waar John behoorlijk last van heeft en soms echt frustrerend kan werken. Meer dan 20 duiven gaan er per jaar verloren. Maar hij heeft voorgenomen om er zich niet meer zo druk om te maken. Het is de natuur. Zo blijven de duiven vanaf de laatste vlucht in september tot begin april binnen. Als er begin april volle maan is worden zowel de 30 vliegkoppels en de 6 kweekkoppels gekoppeld. Hij kweekt een 50 tal jonge duiven welke in hun geboortejaar zoveel mogelijk met de “Pyreneeën Club” of afdeling, opgeleerd worden en indien mogelijk tot de laatste vlucht (500 km) worden meegegeven. Ook kweekt hij een 40 tal laatjes welke hij als jaarling opleert en mogelijk enkelen op  Agen ZLU inmand. 

Eén dag na het koppelen brengt John de vliegduiven al 3 km weg om ze op te laten. Dit herhaalt hij een 8-tal keer in een kort tijdsbestek en de laatste keer is dit op ca. 30 km. Daarna start hij met het trainen aan huis en alleen ’s avonds komen ze los voor een uurtje en John hanteert een ballon aan een vishengel om ze in de lucht te houden. Zo tracht hij de roofvogel aanvallen een beetje te omzeilen. Een drietal weken voor Pau gaan ze ook ’s morgens los.  Van de duiven welke naar een fondvlucht gaan wordt de neststand verbroken om ze op die speciale vlucht in te kunnen manden op een jong van ca. 5 dagen. 

De basis duiven

In de opbouw van zijn fondhok zocht John naar duiven die geschikt waren om de grotere afstanden tot zijn hok aan konden. Zo kwamen er in de loop der jaren duiven van o.a. Jan Roelofs uit Almaar uit diens “Montar Koppel”, Dennis Borkent uit Rijssen, Tinus Thijen uit Castricum. Uit een doffer van Dennis Borken x duivin van Tinus Thijen kweekte hij een duif welke vier van Barcelona wist te winnen van de zes keer dat hij er heen ging. Van Cor Schermer uit Castricum kwamen er jongen uit diens “Nighthawk” koppel. Via Wouter Meyling uit Beverwijk kwam er iets uit de “Gouden Tien” van Fré de Boer uit Boverkarspel en uit een zoon van “Orion” x “Kweekstertje” van Jelle Jellema. Hieruit zit bij John een duif welke al drie keer prijs vloog en nu op het kweekhok vertoeft. 

Opleren via de “Pyreneeën Club” 

Een twintigtal bekende Noord-Hollandse marathon liefhebbers staken hun koppen bij elkaar en kochten een aanhanger om duiven te vervoeren. Een tiental jaar geleden richten zij de “Pyrenneeen Club” op in de vereniging in Egmond aan de Hoef. In het vliegseizoen komen deze liefhebbers elke zondag om 8 uur samen in het clublokaal om er duiven te brengen om ze op te leren. Cor Schermer is de chauffeur en deze rijdt dan met de duiven naar Achthuizen om er na het maken van een lossingsfilmpje, er de duiven te lossen. Na het inmanden is het steeds koffie met gebak. Alle deelnemers krijgen het filmpje toegestuurd en het tijdstip van lossen. Tijdens ons interview op zondag kwam John juiste terug van de club. Hij had zijn duiven voor Marseille meegeven voor deze lapvlucht. 

Verzorging zo eenvoudig mogelijk

Hoe vaak kwamen we het al tegen op reportage tour bij fondliefhebbers. Alles zo eenvoudig mogelijk houden. Zo ook bij John is het eenvoud. Hij heeft als basismengeling de standaard vlieg- en kweekmengeling van Mariman en voegt hier ca. 5% zuivering bij. Daarbij verder nog P40, Tovo, grit en roodsteen. Deze mix krijgen ze dagelijks in de voerbak en John kijkt of ze voldoende eten. De laatste 3 dagen voert hij de koppels die meegaan bij in de nestbak bij met energierijkere zaden en granen zoals snoep, hennep en lijnzaad. Daarnaast gebruikt hij ook afwisselend diverse voedingssupplementen en producten op biologische basis over het voer om alles compleet te maken als de duiven de mand ingaan. Voor het seizoen gaat hij op controle bij van der Sluis-Stefan Göbel. Mocht er iets aan schelen dan wordt er iets gegeven. 

Tenslotte. 

John is best een fanatieke duivenliefhebber en doet er alles aan om de duiven optimaal aan de start te brengen. Dagelijks is hij om 5 uur present om de duiven te trainen en te verzorgen en ook ’s avonds besteed hij er de nodige uurtjes aan. In het bijhouden van de administratie en advies op sportief gebied krijgt hij hulp van zijn zwager Jack. Deze is zelf een fervent sporter is geweest (wielrennen en schaatsen). Ook levert Jack hand- en spandiensten en daar is John heel blij mee. En dan gebeurt het … op Tarbes (St. Vincent) ZLU de 1ste Nationaal en Internationaal winnen. 

Zijn echtgenote Miranda en dochters Lieke en Tessa leven mee met zijn hobby en delen natuurlijk mee in deze feestvreugde. Om nooit meer te vergeten.

Marcel Görtzen