Herbots | Leutenez Marnix - Kruishoutem: 1e Nat. Tulle 7.883 oude- snelste van 13.634d.

Nationaal winnaar Tulle en tevens de snelste van alle 13.634 Tulle vliegers werd de prachtige rode duiver “B22-4095137” van gekend marathon speler Marnix Leutenez uit Kruisem. Marnix is alles behalve een onbekende want voorheen won hij al verschillende Top-10 nationaal noteringen en mocht hij zich in 2019 als 1e nationaal kampioen grote fond KBDB laten kronen.
Marnix heeft in de duivensport niets meer te bewijzen en dat laat hem ook toe op een rustige wijze, zonder weinig druk, met zijn kolonie om te gaan. Is dit een groot onderdeel van zijn succes ? Mogelijks wel, want op zijn geliefkoosd terrein, de zware fond, is forceren uit den boze. Wie forceert en de conditie van de duiven verkeerd inschat verliest duiven op het slagveld. “Voor de zware fond moet een duif als het ware zelf vragen om te mogen vliegen” is een van de stellingen van Marnix. Dit gedrag is voor Marnix het signaal dat een duif klaar is om een volgende vlucht aan te pakken.

Als samenvatting van deze intro een bewijs dat Marnix vooral soigneert en observeert en we kunnen toch, op basis van zijn resultaten, stellen dat dit een goed en bewezen weg naar het succes is !

Kwaliteit

Kiezen voor de zware fond is kiezen voor kwaliteit met de grote K. Ze moeten het kunnen. Heb je geen duiven die de talenten voor dit zware werk hebben dan doet de natuurlijke selectie netjes zijn werk…..want ze blijven gewoon achter op de vlucht. Dit weet Marnix als sedert decennia en van bij de start van de samenstelling van zijn ploeg zocht hij duiven die dit aankunnen. Van zodra hij met duiven startte (jaren ’80 van vorige eeuw) klopte hij aan de deur bij Rene De Meester in Ouwegem. Rene bezat een fondhok dat hoofdzakelijk was gebaseerd op de duiven van Gerard & Michel Vanhee uit Wervik. Bij Rene haalde Marnix zijn Marseille (was een gekwetste duif van Rene) en dit werd meteen een sterke vererver. Dit werd aangevuld met duiven van de toenmalige fondtoppers Santens Gebroeders uit Oudenaarde en Georges Carteus uit Ronse. Hiermee werd de eerste basis gelegd en er werden al enkele provinciale overwinningen en nationale toppen behaald. In een meer recentere periode werden met succes duiven gehaald bij Frans Balcaen uit Nokere, en Patrick Houfflijn uit Wortegem-Petegem, Jean Pijcke uit Ronse (ras Delbar), Roger Debusschere uit Lokeren (duiven Chris Hebberecht), Johan De Meulemeester uit Zulte en Luc Bafort uit Temse.

Als je kookt met de beste ingrediënten…en ook nog een beetje kan koken (lees je bent een beetje ‘melker’) dan smaken de resultaten goed en zoet !
De duiven krijgen bij Marnix de tijd om uit te groeien en ervaring op te doen. Maar eens volwassen moeten ze aan de slag en dan doen de zware vluchten hun selectie.

Perfecte organisatie en verzorging

Er wordt gekweekt uit een 15 à 20 kweekkoppels, die allemaal in kweekboxen zijn ondergebracht. Koppeling rond Sinterklaas, en er worden een 50-tal jonge duiven voor eigen gebruik gekweekt. De jonge duiven worden deftig opgeleerd maar verder dan 200 à 300 km (Clermont, Fontenay) hoeven ze in hun eerste jaar niet te gaan. De selectie is op basis van de afstamming en keuring in de hand. De jonge duiven gaan steeds als leerduif de korf in en resultaten spelen geen rol. Stilletjes uitrijpen is de boodschap.
De vliegploeg 2024 bestaat uit 15 oude duiven en een 15-tal jaarlingen. De duiven huizen op ruime en luchtige tuinhokken met weinig duiven op 1 hok. Marnix heeft plaats om dubbel of driedubbel zoveel duiven te houden, maar dit is niet aan de orde.
De vliegduiven worden gekoppeld op Lichtmis (2 februari) en mogen enkele dagen broeden. Daarna, bij gunstige weersomstandigheden om op te leren, volgt nog een koppeling van enkele dagen. Na het seizoen kweken de vliegduiven niet. Het is dus perfect mogelijk dat een 5-jaarse vliegduif bij Marnix geen jongen heeft grootgebracht.
De jaarlingen worden ook degelijk opgestart en vliegen naar het einde seizoen toe vluchten als Limoges, Libourne, Tulle. De oude duiven worden op de zware fond ingezet en moeten normaliter 2 internationale fondvluchten afwerken.
De duiven trainen verplicht een uur (met de vlag) en bij beter weer wordt dit tweemaal trainen. Ze moeten zich in conditie trainen en vooral meters maken.
Bij het inkorven krijgen de jaarlingen hun duivin te zien om ‘het spelleke’ te leren, maar bij de oude duiven is dit niet het geval. Daar worden ze enkel op de nestschotel ingekorfd.
Marnix gaat voor het seizoen op bezoek bij de dierenarts. In de maand maart is het tijd voor onderzoek en indien nodig nog tijd om in te grijpen. Naast de verplichte entingen worden voor het seizoen in principe geen kuren gegeven tenzij dit vereist zou zijn.
Voederen is een kunst, maar je hoeft het nu ook niet tot een toverkunst te verheffen zegt Marnix. Een vuistregel is niet té zwaar te voederen. De duiven moeten lenig blijven als een aal. Marnix is een vijand van erwten en bonen…hij durft zelfs te zeggen dat dit vergif is voor vliegduiven. Voederen gebeurt met de lepel en een half uur na de dis dient alles opgegeten te zijn. De duiven krijgen een lichte vluchtmengeling voor de wedstrijd en dit krijgen ze ook bij thuiskomst. In de tussendagen tussen de vluchten is dit een dieetmengeling. Het opvoederen gebeurt met wat snoep en veel mais. Drie uur voor een inkorving mogen ze eten zoveel ze willen. Marnix is ervan overtuigd dat een fondduif zich nog moet ‘oppompen’ voor een wedstrijd in de korf.

Als een schicht
Marnix vertelt: “Plotseling zag ik heel laag over de grond een duif naar de spoetnik vliegen. Ik was wat verschoten van deze manier van thuis komen en was nog meer verschoten toen ik zag dat het een Tulle vlieger was. Onverwachte aankomsten zijn steeds goed maar een nationale overwinning had ik nu toch niet verwacht. De “137” was gepland voor St. Vincent en Tulle was zijn voorbereidingsvlucht.
Door zijn nationale zege zal hij de lossingsplaats van St. Vincent niet meer zien, want dankzij de professionele zorgen van Herbots zal hij een nieuwe eigenaar krijgen.